˙·٠•● تنهاتــــرین ســـردار●•٠·˙

فكْرَتـــ ــ ^♥ از سَرَم اُفتاد ◇◇◇

بہ هَميـטּ راحَتـ ــے ◇◇◇

نَہ  آسِماטּ  بہ  زَميـטּ  آمَد و نَہ  دُنيا   تيره و تار شُد ◇◇◇

ســـاده تَر از آنچہ كہ فكــرَش را مے كـَردَم از سَرَم اُفتادے ✔

افتادے دُرُسْتــ ـ ـ  وَسَطِ  چَشْمانَـــم^✖ ◇◇◇

با هَر ' قطْره ' اَشْكـــ ' فُرو مے ريزے ◇◇◇

وَ عاقبَتـ ـ ـ تَمــ✖ــام مے شَوے !!

تَمــ✖ــام مے شَوے !!

وَ ◇◇◇

تَمــ✖ــام مے شَوَم ◇◇◇

رَدّ پاهايَم را پاكـــ مے كُـنَم !!!

به كسے نَـگوييد

                      مَـטּ  روزے دَر ایـטּ ^دُنيا بوده ام .

خُدايا _♥♥^♥ ... !!!

مے شَوَد ^{استِعفا} دَهَم ؟!
                                  كـَم آوَرده ام ... !

⊲شايَد آرام تَر مے شُدَم

فقَطـــ  وَ فقَطـــ  ...

اگــــر مے فهميدے ...

حَرفــــ^✖ هايَم بہ هَميـטּ راحَتے كہ مے خوانے  ...

⊲ نِوشتہ نَشُده اَند ^✖ ... .

نَخَند ^ツ لَعْنَتــــــے ...

تـُـ♥ــو چہ مے فهمے از دلتنگــــــے ...

گاهــے جُلوُے آینـِﮧ مــے ایستَم...

            خُودم را دَر آن میبینَم...

                   دَست روے ِشانـِﮧ هایَش میگُذارَم...

                                                   وَ میگویَم: چـِﮧ تَحَمُلــے دارَد دِلَت...!

صَف مے کشــند دلتنگے هاے مَن ...
 چو دانه هاے تسبیــح ِ به نَخ کشیــده شُده
 چقــَدر بگـردانَمْ دانــه ها را
 تا تـــو بیایے ؟!

روزنامهـــ هایـــ فردا از منـــ مینـــویسنـــد

تیـــتر خبرهایشانـــ از قبرکنـــ درمانـــدهـــ ایستـــ

که در تاریکـــ و روشنـــ هوا

حوالیـــ ساعتـــ هشتـــ

خودشـــ وخاطراتشـــ را زنده زنده دفنــــ کرد

دیشـبـــ گرسنهـ بــود کودکیــ که مـــــــرد

چه آســان به خاکـــ پســ دادیمشـ...

و چه دردنــاکتـر از مرگـــ او

داستــان مادرشــ کهـ بـرای خریـدن قـرص نــانی تــن بـه هرزگــی داد...

آن هــم نــه از روی هوســ...از روی اجــبار!!!

همسایــه اشــ زیــارتــش قــبول

از مــکه امــده بــود؟؟؟!!

زنیــــــ را دیدمـــ کهـــ...

تنشــــ را برایــــــ سیریــــ شکمـــــ فرزندشــــ میفروختــــــ

و مردانیــــــ را دیدمــــــ کهــــ...

برایــــ سیریــــ هوسشانــــ از شکمــــ فرزندشانــــــ میزننــــــد...

 آخرــين بارم بود

ديگر احــ ــــــســـــ ـــــــاســــــــ ــــــــم را

براي کسی عـريان نميکنم

صـداقـت، يعني حماقت.....!

گریــــــه شاید زبان ضعـــف باشد
شاید کودکــانه ..شاید بی غــرور …
اما هر وقت گونه هــــایم خیس می شـــود
می فهمــــم نه ضعیفم ..نه کودکم.. بلکه پر از احساســـم …

بـه فـــقـر ِ احــسـاس ِ”انـــسـانیّـــت”دچــــار شــدیـــم !

نــسلی که دردش را ،

کیـبـوردها ..

پیامک ها ..

و ..

تـلفن هـــای ِ پـی در پـی مـی فهمـــنـد …

ایـن روزهـا
نـبـضـم ڪـُـنـد مـﮯزنـد
قـلـبـم تـیـر مـیڪشـد
دارم . . .
صـدایـــ ِ خـُرد شـدن ِ احـسـاسـم را
لا بـﮧ لای ِ
چـرخ دنـده هـاﮮ ِ زنـدگــــی
مـیــشـنَـوم . . .

اسمش را مے گذاریم בوست مجازے

امــا آنـســو یــک آבم حـقـیـقـے نشـسـتــﮧ

خـصوصــیاتـش را کــﮧ نمـے تــوانـב مخفے کنـב

وقتے בلتنگے ها و آشفتگے هایش را مے نویسد

وقت مــے گــذارב بــرایــم، وقــت مــے گذارم بـرایش

نــگــرانــش مـــــے شـــــوم בلتــنــگــش مــــے شــوم

وقتے בر صحبت هایم بـﮧ عنوانِ "دوست" یاב مے شوב

مــطمــئن مــــے شــــوم کـــــﮧ حقــــیــقــــے ســت

هــرچــــنـــــב کــنــــــــار هـــــــم نــبــــاشـــیــم

هــرچنـב صـבاے هم را هم نشنیـבه باشـیم

من بـرایش سلامتــے و شادے آرزو دارم

هــــــــــرکــجــــــا کـــــﮧ باشــــــد

لــــعنـــتـــی یــعنی میشـــود
همیــن حـــــالا..
همیــن لـــحظــه..
حتـــــی..
اشتـــباهــــی !
یـــادم بیفتــی..؟
میشـــود ؟!

برای فرزند عزیزم از بین تمام اسباب بازیها یک بادکنک می خرم چون

بازی با بادکنک خیلی چیزا رو به بچه یاد میده.

بهش یاد میده که باید بزرگ باشه اما سبک، تا بتونه بالاتر بره.

بهش یاد میده که چیزای دوست داشتنی می‌تونن توی یه لحظه،

حتی بدون هیچ دلیلی و بدون هیچ مقصری از بین برن، پس نباید زیاد بهشون وابسته بشه.

و مهم‌تر از همه بهش یاد میده که وقتی چیزی رو دوست داره نباید اون قدر بهش نزدیک بشه و بهش فشار بیاره که راه نفس کشیدنش رو ببنده، چون ممکنه برای همیشه از دستش بده

مادر !

ببین‌ که‌ خسته‌ام‌....تنها و دل‌ شکسته‌ام‌

مثل‌ زمونه بچّه‌گی‌.....کنارِ تو نشسته‌اَم‌ .

مادر....نگاهی‌ کن‌ به‌ من‌

ساکت‌ نمون‌....حرفی‌ بزن‌

از بی‌وفایی‌هام‌ بگو.....از تلخیِه تنها شُدن‌ .