فرامـ ـ ـوش مے کنمــ ـ ـ

فرامـ ـ ـوش مے کنم تقدیرے را که با تو رقـم خوردهـ شد

فراـ ـ ـوش مے کنم لحــظاتے را که بـا تـ ـ ـو سپرے شد

فرامـ ـ ـوش مے کنم نفسے را که با نفـس تو هماهنگ شد

فرامـ ـ ـوش مے کنم  دلی را که برای وداع تو ترک خورده شد

فرامـ ـ ـوش مے کنم اشکے را که برای انتظــار تو جارےشد

فرامـ ـ ـوش می کنم رویاهایی که با تو پروراندهـ شد

فرامـ ـ ـوش مے کنم آرزوهایی که با وجود تو محقـق شد

فرامـ ـ ـوش مے کنم خونے که با نبضـ تـو در رگ هایمـ جارے شد

فرامـ ـ ـوش مے کنمـ ـ ـ

فرامـ ـ ـوش مےکنمـ ـ

زندگے!

دوستــ!

تـ ـ ـو....

ـهمه چیـز را فـ ـ ـراموش مےکنمـ

منـ مے توانــ ـ ـ ـ ـمـ ـ ـ ـ